مدهوش می‌شد کوچه با عـطـر عـبایت            با هر قـدم گـل می‌شکـفـت از ردّ پایت

همسایه نه، یک شهر نه، اصلاً جهانی            مـی‌بــُرد نـان از ســفـرۀ بـی‌انـتـهـایـت

وقـتـی بـرای درد دشــمـن هـم دوایـی،            کی می‌شـود درمـانـده بـاشـد آشـنـایت؟

پَــر داده‌ام امـشـب بـه یــاد تـو دلــم را            تا گوشه‌ای از صـحـن پـاک سامـرایت

از ظلم‌ها عـمری دلت خـون بود، آری            آن زهـر، مـرهـم شد بـرای دردهـایـت

لب‌ها به هم می‌خورد با سوز مناجـات            مـی‌سـوخـتـی در ربّــنـای بـی‌صـدایـت

عمری دلت با روضه‌ها در کـربلا بود            در روز آخر حجـره شد کـرب‌وبـلایت